Data: 2021-07-11 | Autor: Pola i Karol Szcześniak | Przeczytano 6595 razy

Mikroskopowe zapalenie jelita grubego

Mikroskopowe zapalenie jelita grubego

Mikroskopowe zapalenie jelita grubego (MZJG) - ang. microscopic colitis (MC) - to przewlekła choroba zapalna jelita o nieznanej przyczynie, wyróżniająca się obecnością charakterystycznych zmian mikroskopowych, bez zmian makroskopowych (endoskopowych) i radiologicznych. Na podstawie badania histologicznego wyodrębnia się 3 podtypy MZJG:

  • zapalenie kolagenowe (ang. collagenous colitis) - z pogrubieniem podnabłonkowej warstwy kolagenu
  • zapalenie limfocytowe (ang. lymphocytic colitis) - ze zwiększoną liczbą limfocytów śródnabłonkowych
  • forma niekompletna (ang. incomplete microscopic colitis) - pośrednia

Objawy mikroskopowego zapalenia jelita grubego

Przebieg mikroskopowego zapalenie jelita grubego jest zwykle łagodny. Występują naprzemiennie okresy zaostrzeń i remisji.

Główne objawy MZJG to:

  • wodnista biegunka - wypróżnienia obfite, bez domieszki krwi, także w nocy
  • naglące parcie na stolec
  • nietrzymanie stolca
  • kurczowe, kolkowe bóle brzucha
  • stolce tłuszczowe
  • wzdęcia
  • osłabienie
  • ogólne złe samopoczucie
  • brak apetytu, nudności
  • chudnięcie - zazwyczaj niewielka utrata masy ciała
Odwodnienie, anemia czy utrata białka występują bardzo rzadko, jedynie w ciężkich przypadkach.

Przyczyny mikroskopowego zapalenia jelita grubego

Obecnie nieznane są przyczyny mikroskopowego zapalenia jelita grubego. Nie zidentyfikowano specyficznych alergenów pokarmowych ani czynników infekcyjnych odpowiedzialnych za rozwój choroby. Znanym czynnikiem ryzyka jest palenie papierosów. MZJG występuje częściej u kobiet.

Za biegunkę w zapaleniu kolagenowym odpowiada głównie utrudnienie wchłaniania wody i elektrolitów przez złogi kolagenu.

W zapaleniu limfocytowym rozważana jest hipoteza zaburzeń immunologicznych.

Z występowaniem MZJG wiąże się również przewlekłe stosowanie leków takich jak inhibitory pompy protonowej (IPP), niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) czy selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI).

Rozważa się istnienie predyspozycji genetycznej. Inne możliwe przyczyny to zaburzenia wchłaniania kwasów żółciowych, zaburzenia równowagi hormonalnej i czynniki infekcyjne.

Diagnostyka mikroskopowego zapalenia jelita grubego

Mikroskopowe zapalenie jelita grubego można rozpoznać jedynie w badaniu mikroskopowym.

Na początku diagnostyki wykluczyć należy infekcyjną przyczynę objawów.

Najlepszą metodą potwierdzenia rozpoznania i stopnia zaawansowania MZJG jest pełna kolonoskopia wraz z pobraniem wycinków do oceny histopatologicznej pod mikroskopem, z wielu miejsc, tj. z każdego segmentu jelita grubego. Wygląd jelita grubego w badaniach endoskopowych jest na ogół prawidłowy, rzadko zdarza się niewielki obrzęk, obszary przekrwienia czy wybroczyny w błonie śluzowej.

Rozpoznanie ustala się na podstawie obrazu histologicznego:

  • zapalenie kolagenowe - pogrubienie warstwy kolagenu u podstawy komórek nabłonka powyżej 10 mikrometrów
  • zapalenie limfocytowe - zwiększona liczba limfocytów śródnabłonkowych, tj. co najmniej 20 na 100 komórek nabłonkowych; bez obecności pogrubiałych pasm kolagenowych
  • forma niekompletna, pośrednia - pogrubienie pasm kolagenowych od 5 do 10 mikrometrów, a liczba limfocytów śródnabłonkowych pomiędzy 10 a 20 na 100 komórek nabłonkowych
We wszystkich postaciach MZJG w badaniu pod mikroskopem występują nacieki zapalne w obrębie blaszki właściwej błony śluzowej jelita. Często zmiany są nieciągłe, a w 40% przypadków nie stwierdza się ich w lewej połowie jelita.

Wyniki rutynowych badań laboratoryjnych oraz badań radiologicznych jelita cienkiego i grubego są prawidłowe.

Wg wytycznych z 2021 oznaczanie stężenia kalprotektyny w kale nie jest przydatne w rozpoznawaniu ani monitorowaniu MZJG.

W różnicowaniu powinno się uwzględnić:

Leczenie mikroskopowego zapalenia jelita grubego

Wg aktualnych wytycznych pierwszą i najbardziej skuteczną opcją terapeutyczną w mikroskopowym zapaleniu jelita grubego jest budezonid, czyli doustny steryd działający miejscowo - Cortiment MMX lub Entocort. Budezonid stosuje się zarówno w celu indukcji, jak i utrzymania remisji MZJG. Zazwyczaj przyjmuje się 9 mg budezonidu na dobę przez 6-8 tygodni, a po uzyskaniu remisji klinicznej (mniej niż 3 wypróżnienia na dobę, bez wodnistych biegunek) stopniowo się go odstawia. Jeśli objawy nie zmniejszają się po 8 tygodniach leczenia lub nawracają, budezonid można stosować dłużej - nie ma ograniczeń czasowych. Takie postępowanie obciążone jest mniejszym ryzykiem działań niepożądanych niż sterydoterapia ogólnoustrojowa.

Jeśli budezonid nie jest dostępny, można rozważyć inny steryd - prednizon, prednizolon lub metyloprednizolon. Jednak najnowsze międzynarodowe wytyczne nie uwzględniają sterydów ogólnych w leczeniu MZJG. Oficjalne wytyczne nie rekomendują również mesalazyny ani probiotyków.

Jeśli leczenie budezonidem nie przynosi poprawy, zalecane jest stosowanie leków immunosupresyjnych, tj. tiopuryn (azatiopryna, 6-merkaptopuryna) i/lub biologicznych, tj. antagonistów TNF-alfa (infliximab, adalimumab) lub wedolizumabu.

W lżejszych przypadkach skuteczne jest leczenie objawowe, np. loperamid.

W przypadku współwystępowania biegunki chologennej zleca się środki wiążące kwasy żółciowe - np. cholestyraminę.

W przypadkach opornych na wszystkie wymienione leki w grę wchodzi leczenie operacyjne - kolektomia z zespoleniem lub z wytworzeniem czasowej albo stałej ileostomii.

Powikłania mikroskopowego zapalenia jelita grubego

Mikroskopowe zapalenie jelita grubego nie prowadzi do poważniejszych powikłań. Nie zwiększa ryzyka gruczolaków ani raka jelita grubego. Wynika to prawdopodobnie z odmienności toczącego się w jelicie grubym stanu zapalnego, który nie sprzyja rozwojowi procesów nowotworowych. Specjalny nadzór kolonoskopowy nie jest zatem wymagany. Sporadycznie zdarza się niedożywienie i zaburzenia wodno-elektrolitowe, głównie u osób starszych powstrzymujących się od picia i jedzenia z obawy przed biegunką.


Bibliografia
  1. Europejskie wytyczne dotyczące mikroskopowego zapalenia jelita grubego - luty 2021 - Inflammatory Bowel Disease UEG Guideline: "European guidelines on microscopic colitis: United European Gastroenterology and European Microscopic Colitis Group statements and recommendations" - https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1177/2050640620951905
  2. "Rzadkie choroby zapalne jelita grubego" - prof. Grażyna Rydzewska, dr Dorota Baczewska-Mazurkiewicz - serwis Po Dyplomie
  3. "Nowe europejskie wytyczne dotyczące mikroskopowego zapalenia jelita grubego" - wrzesień 2020 - https://www.termedia.pl/gastroenterologia/Nowe-europejskie-wytyczne-dotyczace-mikroskopowego-zapalenia-jelita-grubego,39615.html
  4. "Mikroskopowe zapalenie jelita grubego" - prof. Jarosław Reguła, prof. Witold Bartnik - data weryfikacji: 10 sierpnia 2020
  5. "Budezonid w formule Cortimentu MMX to bezpieczny lek zarówno we WZJG jak i MZJG" - prof. Maria Kłopocka
  6. "Mikroskopowe zapalenie jelita grubego" - dr n. med. Anna Mokrowiecka - Medycyna Praktyczna
  7. "Rokowanie i ryzyko raka u pacjentów z mikroskopowym zapaleniem jelita grubego" - https://www.termedia.pl/gastroenterologia/Rokowanie-i-ryzyko-raka-u-pacjentow-z-mikroskopowym-zapaleniem-jelita-grubego,42344.html
Tematy: MZJG
Wiedza
CZY WIESZ, ŻE...

Biegunka oraz zaparcie mają swoje ścisłe definicje.

Wg WHO biegunka to co najmniej 2 wypróżnienia LUB powyżej 200g masy stolca w ciągu doby.

Zaparciem natomiast określa się stan, gdzie oddawanie stolca następuje rzadziej niż 3 razy tygodniowo.