Data: 2023-09-01 | Autor: Redakcja Jelito w Ogniu | Przeczytano 1548 razy

Infekcja Clostridioides difficile

Infekcja Clostridioides difficile

Clostridioides difficile (dawniej Clostridium difficile) to beztlenowa, Gram-dodatnia bakteria wytwarzająca przetrwalniki, obecna powszechnie w środowisku oraz w organizmach zwierząt i ludzi. W sprzyjających warunkach wywołuje zapalenie jelita grubego.

Zakażenie C. difficile (C. difficile infection, w skrócie CDI) objawia się biegunką o różnym nasileniu. Jedną z cięższych manifestacji tej infekcji jest rzekomobłoniaste zapalenie jelit (RZJ).

Objawy infekcji Clostridioides difficile

Objawy zakażenia C. difficile to:
  • biegunka - o różnym nasileniu, od nielicznych luźnych stolców do 30 wodnistych wypróżnień na dobę, zazwyczaj bez domieszki krwi
  • kurczowy ból brzucha w dolnych kwadrantach
  • wzdęcie
  • gorączka
  • odwodnienie i wstrząs - w cięższych przypadkach

Przyczyny infekcji Clostridioides difficile

Przyczyną zapalenia jelit o etiologii C. difficile są toksyny A i B wytwarzane przez te beztlenowe bakterie, nadmiernie rozmnażające się w jelicie w wyniku stosowania antybiotyków o szerokim zakresie działania przeciwbakteryjnego.

Powikłania infekcji Clostridioides difficile

Możliwe powikłania zakażenia C. difficile to:
  • piorunujące zapalenie jelita grubego
  • ostre rozdęcie okrężnicy (megacolon toxicum)
  • przedziurawienie okrężnicy i zapalenie otrzewnej
  • wstrząs
  • niedrożność porażenna
  • obrzęki wynikające z hipoalbuminemii spowodowanej jelitową ucieczką białka
Tematy: mikrobiota
Ciekawostka
CZY WIESZ, ŻE...

Clostridium difficile to beztlenowa bakteria, której przerost we florze jelit może wywołać poważne skutki takie jak rzekomobłoniaste zapalenie jelit czy toksyczne rozdęcie okrężnicy.

Objawia się wodnistą lub pienistą biegunką o charakterystycznym zapachu. Czynnikami sprzyjającymi zakażeniu są antybiotykoterapia (szczególnie w zestawach) oraz pobyt w szpitalu. Rozpoznanie ustalane jest z reguły na podstawie badania kału na obecność bakterii oraz jej toksyn, które mogą doprowadzić do wystąpienia stanu zapalnego w jelicie. Coraz częściej pierwszym filarem leczenia jest podanie antybiotyku - wankomycyny w warunkach szpitalnych. W przypadku braku odpowiedzi stosowany jest przeszczep flory bakteryjnej.